Ballada ballertik dator, dantzatu esan nahi du, trobadoreen artean erabili zen, lehenik kanturako eta gero pieza lirikoa izendatzeko. 3 neurtitz edo bertsolerro erabiltzen ziren gehienean. Lehenengo gai erlijiosoa erabiltzen zuten, eta gero hamodiozkoa, forma bat baino gehiagoko generoa zen. Genero narratiboaen barruan sailka daiteke eta horri erromantze esaten zaio, gertakarien logika eta denboraren bilakaera erabiltzen zuten, ekintzak sekuentzietan banatuta zeuden eta pertsonaien harremana aldatzen dira.
Erdi Aroan onarpen betea du, XVIII.mendetik aurrera, askoz gutxiago. XIX.mendean "suglaria berri" bat garatu zen eta horrela sorturiko baladak aldaera gutxikoak izaten dira.
Baladak ezaugarri bereziak dituzte, gainerako generoetatik bereizten dituztenak. Europan, gaztelar erromantzeak ez zuen zerikusia Euskal Herrikoarekin. Baladaren estiloa gaur egun arte iraun dituzte, ahozko kultura duten herrietan. Herri bakoitzean, balada berezi eta ezberdinak dira, hala ere, azpiko oinarri berdintsua dute.
Historia laburrak kontatzen zituzten, hasieratik gertaera aurkeztuta, gehienetan gertaera bortitz eta gogorrak izaten ziren. Azalpen gutxi adierazten zuten, pertsonaiak azaleko deskripzioak eta berri gutxi adierazten zuten. Eszenak bat-batean aldatzen ziren. Helburua efektu bortitzea zen.
Baladaren barnean zenbait ezaugarri zeuden;
Errepika- Baliabide erabilena da errepika, gainera, entzuleen arreta piztu egiten da.
Paralelismoa- Informazio xehea emanez, ideia edo egitura sintaktikoa berriz erabiltzen zen.
Elkarrizketa- Pertsonaien elkarrizketen bidez adierazten dira kontakizunaren unerik dramatikoenak.
Metrika- Molde metriko asko erabiltzen zuten, ez dago araurik. Hegoaldean bada joera kopla itxurako errima moldea erabiltzeko
Errima- Antzeko soinuen bitartez sortutako errima da.
Erdi Aroan onarpen betea du, XVIII.mendetik aurrera, askoz gutxiago. XIX.mendean "suglaria berri" bat garatu zen eta horrela sorturiko baladak aldaera gutxikoak izaten dira.
Baladak ezaugarri bereziak dituzte, gainerako generoetatik bereizten dituztenak. Europan, gaztelar erromantzeak ez zuen zerikusia Euskal Herrikoarekin. Baladaren estiloa gaur egun arte iraun dituzte, ahozko kultura duten herrietan. Herri bakoitzean, balada berezi eta ezberdinak dira, hala ere, azpiko oinarri berdintsua dute.
Historia laburrak kontatzen zituzten, hasieratik gertaera aurkeztuta, gehienetan gertaera bortitz eta gogorrak izaten ziren. Azalpen gutxi adierazten zuten, pertsonaiak azaleko deskripzioak eta berri gutxi adierazten zuten. Eszenak bat-batean aldatzen ziren. Helburua efektu bortitzea zen.
Baladaren barnean zenbait ezaugarri zeuden;
Errepika- Baliabide erabilena da errepika, gainera, entzuleen arreta piztu egiten da.
Paralelismoa- Informazio xehea emanez, ideia edo egitura sintaktikoa berriz erabiltzen zen.
Elkarrizketa- Pertsonaien elkarrizketen bidez adierazten dira kontakizunaren unerik dramatikoenak.
Metrika- Molde metriko asko erabiltzen zuten, ez dago araurik. Hegoaldean bada joera kopla itxurako errima moldea erabiltzeko
Errima- Antzeko soinuen bitartez sortutako errima da.
NESKA SOLDADUA
-Sarrera= Neska soldadua euskal balada zaharra da. Hiru talde trukuk mendebaldeko diskoan kaleratu zuten.